οι πλακωτές πέτρες πάνω σ΄άλλο στο παιγνίδι αμάδες. (Το παιγνίδι παιζόταν από δύο έως τέσσερα παιδιά, έστηναν τα νονόλια, δηλαδή τέσσερεις πέντε πλακωτές πέτρες απάνω σ’ άλλο και από απόσταση πέταγαν ένας ένας την αμάδα, μια πλακωτή πέτρα, κυρίως θαλάσσης. Τα παλιά χρόνια όποιος πέταγε την αμάδα έλεγε και τη φράση: ”Μπαρμπί κι ελευθερία και τα νονόλια κάτω”)