επαδαέ, επαδαά, εδεπά

εδώ ακριβώς. Συνήθης φράση: Οντε έχασα το τσαπράζι, ήκοβα χόρτα επαδαέ. (Σημείωση: Όταν σε μια λέξη έχει στο τέλος αά ή εέ , το τελευταίο γράμμα είναι βαρύ ουρανικόφωνο, και ακούγεται έντονα τονισμένο, σαν βήξιμο)